مقررات OSHA (Occupational Safety and Health Administration) مجموعه‌ای از استانداردها و قوانین سازمان مدیریت ایمنی و بهداشت شغلی ایالات متحده آمریکا است که برای محافظت از کارگران در برابر خطرات محیط کار ایجاد شده است. این مقررات طیف گسترده‌ای از خطرات را پوشش می‌دهد،از جمله خطرات فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و ارگونومیک.
تاریخچه استاندارد OSHA به سال 1970 میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان، قوانین و مقررات در بخش کار با نواقص قابل توجهی همراه بود و عدم تناسب با تغییرات صنعتی، نبودن تمرکز بر ایمنی و بهداشت کارگران و عدم تطبیق با نیازهای جدید موجب شد کنگره آمریکا در سال 1970 قانون OSHA را تصویب کند.
مقررات OSHA توسط دولت وضع شده اما اجرای آنها بر عهده ایالت‌ها است و ایالت‌ها می‌توانند قوانین سخت گیرانه‌تری نسبت به قوانین فدرال وضع کنند.
همچنین مقررات OSHA برای همه کارفرمایان در آمریکا اعمال می‌شود و به دلیل سابقه ، قدمت و تغییرات پویای هر ساله ازجمله الگوهای وضع قوانین در حوزه ایمنی محیط کار به شمار می رود که در کشورهای مختلف جهان با بومی سازی مقررات و قوانین به شکل دیگری اجرا می شود.
در پایان سال 2023 میلادی و در آستانه آغاز سال جدید، 10 مورد برتر در رعایت استانداردهای محل کار معرفی شده که این ده استاندارد در کنگره و نمایشگاه ایمنی NFC 2023 نیواورلان و به میزبانی مجله Safety+ Health معرفی و اعلام شد.
این استانداردها مطابق روال گذشته به شرایط محیط کار و ایمنی کارگران همچنین مسئولیت ها و وظایف کارفرمایان توجه جدی داشته است.
حفاظت از سقوط کارگران خصوصا فعالان در مکان های مرتفع ، استفاده از مناسب ترین تجهیزات استاندارد ایمنی در ارتفاع ، رعایت ایمنی در کارگاه های ساختمانی و محافظت از سلامتی کارگران در طول عملیات ساخت و ساز ، بهره گیری از پیشرفته ترین سامانه های ایمنی منطبق با استانداردهای روز و پیشگیری همه جانبه از وقوع حادثه در کارگاههای ساختمانی و احتمال سقوط کارگران از ارتفاع ازجمله مواردی است که در این مقررات مورد توجه جدی قرار گرفته است.
بر این اساس قانونگذار بر ضرورت رعایت استانداردهای اعلام شده خصوصا در مورد کارگران مشغول به کار به هنگام راه رفتن و کار کردن (چه به صورت افقی و چه به صورت عمودی) که جایگاه و محل استقرار حفاظت شده ندارند و در ارتفاع بیش از 6 فوت(کمتر از دو متر) فعالیت می کنند تاکید دارد.
شاخص های مورد تاکید
ایمنی کارگران مشغول به فعالیت در ساخت و ساز و کارگاه های مسکونی با ارتفاع بالای 6 فوت(کمتر از دو متر) می‌بایست از طریق نرده محافظ، تجهیزات ایمنی یا راهکارهای دیگری که مانع از خطر سقوط شود تامین گردد و کارفرما در غیر اینصورت مجاز به استفاده از خدمات کارگران در محل کارگاه ساختمانی نخواهد بود.
محافظت از کارگران در برابر خطر استفاده از مواد شیمیایی خطرناک از دیگر موضوعات مورد تاکید از جانب OSHA است و در این خصوص لازم است به استانداردهای اعلام شده توجه صورت پذیرد.
کارفرما لازم است به خطرات مواد شیمیایی چه در خصوص موادی که در محل کار تولید می‌شوند و چه در خصوص مواد شیمیایی وارد شده به محل کار و ارتباط این خطرات با کارگران توجه داشته و آن را مورد ارزیابی قرار دهد.
کلیه کارفرمایان می‌بایست در محیط کار برنامه مکتوبی در خصوص خطرات احتمالی محیط کار را تهیه کرده به روز رسانی و نگهداری کنند که این برنامه باید شامل ضوابط و معیارهای مشخص در استانداردهای از پیش تعیین شده باشد و کلیه خطرات و تهدیدات موجود برای کارگران را در بر بگیرد.
بررسی انواع مختلف هشدارها، اطلاعات ایمنی و آموزش کارگران ازجمله مواردی است که باید در این برنامه مورد توجه قرار گیرد.
کارفرمایان موظف هستند کلیه اطلاعات مرتبط در خصوص مواد شیمیایی خطرزا در محل کار را به هنگام عقد قرارداد اولیه با کارگر در اختیار او قرار داده و و دوره‌های کاربردی موثر در این خصوص را برگزار کنند.
همچنین به محض ورود یک ماده شیمیایی جدید به محیط کار که کارگر آشنایی قبلی با آن ماده را ندارد کارفرما موظف به آموزش کارگر در مورد آن ماده شیمیایی جدید است. اطلاعات و دوره های اموزشی که در اختیار کارگر قرار میگیرد می‌بایستی کلیه جوانب مرتبط ماده شیمیایی از جمله اشتعال پذیری یا زمینه ایجاد بیماری در ماده را به شکل کامل معرفی و اعلام کند.
اطلاعات مربوط به مواد شیمیایی خاص می‌بایست از طریق برچسب‌های ایمنی در دسترس کارگران باشد و در خصوص هرگونه تهدید احتمالی به کارگران هشدار داده شود.
استانداردها و الزامات عمومی استفاده از نردبان
رعایت ایمنی استفاده از نردبان در مراکز و کارگاههای صنعتی همچنین ساختمانی و ساخت و ساز از دیگر موضوعات مورد تاکید در این دستورالعمل است.
بر این اساس در بخشی از استانداردهای اعلام شده OSHA آمده است: به هنگام استفاده از نردبان متحرک به منظور دسترسی به سطوح بالاتر از سطح زمین، ریل‌های جانبی نردبان می‌بایست حداقل 3 فوت(حدود یک متر) از سطح مورد انتظار دسترسی در ارتفاع بالاتر باشد و در صورتی که چنین حالتی به دلیل ارتفاع نردبان امکان‌پذیر نباشد می‌بایست نردبان را به منظور جلوگیری از انحراف در نقطه بالا ثابت و محکم کرد و از ابزار گیره مانند یا ثابت کننده مثل گرپ ریل (grab rail) جهت کمک به کارگر به منظور نصب و بازکردن نردبان استفاده نمود.
همچنین بر این نکته تاکید می شود که به هیچ عنوان نباید نردبان در شرایطی قرار گیرد که حمایت لازم را از دست داده، دچار لغزش شده و سلامت افراد استفاده کننده را تهدید کند.
کاربری از دیگر موضوعات مورد تاکید در استفاده مناسب از نردبان است که بر این اساس لازم است نردبان‌ها فقط در مواردی که برای آن طراحی شده‌اند مورد استفاده قرار گیرند چرا که استفاده از نردبان غیر مناسب در کاربری های مختلف حادثه ساز خواهد بود.
راس و یا پله آخر نردبان هیچ گاه نباید به عنوان پله استفاده شود و باید آموزش های لازم در این خصوص به نیروی کار اعلام گردد.
کارگر به هنگام استفاده از نردبان اجازه حمل بار و یا ایجاد وزن بر روی نردبان به گونه‌ای که تعادل خود را از دست داده و سقوط کند را ندارد و کارفرما نمی تواند چنین مواردی را از کارگر درخواست کند.
نردبان‌های متحرک با عیوب ساختاری (نه فقط موارد اشاره شده در مثال) مانند پله و گیره شکسته یا معیوب، اجزای فرسوده و یا موارد معیوب دیگر باید بلافاصله به طور مشخص و واضح از باقی تجهیزات جدا شوند و برچسب “استفاده نشود” و یا موارد مشابه به این جمله بر روی آنها نصب و در اسرع وقت جهت تعمیر آن اقدام شود چرا که می تواند موجب بروز حادثه در هنگام استفاده شود.
